Irisdiagnose

Inmiddels houd ik mezelf alweer 10 jaar bezig met irisdiagnose, een diagnosemethode wat voor veel therapeuten een mooie aanvulling kan zijn als diagnosemethode naast de methoden die men al gewend zijn te gebruiken. 

We leven in een maatschappij waarin er vaak vanuit gegaan wordt dat we behandelplannen navolgbaar moeten maken d.m.v. protocollen. Alsof een therapie die op maat gemaakt is niet navolgbaar zou kunnen zijn. Het gaat er vooral om dat hetgeen wat je doet ook uit te leggen is en gebaseerd is op een denkpatroon waardoor helder wordt welke richting de therapie op zal moeten gaan, voorbeelden van deze denkpatronen zijn bijv de 4 natuurkwaliteiten of de 5 elementenleer van de TCM. Waardoor het toetsbaar wordt of hetgeen wat je inzet ook daadwerkelijk het resultaat hebt wat je voor ogen had.

Welke informatie haal je uit de iris? Er is geen enkele iris hetzelfde, net zoals er geen identieke personen bestaan. Ja overeenkomsten kun je vinden, maar compleet dezelfde personen en dus irissen ga je niet vinden. Therapeuten die werken vanuit een holistische visie zullen dit beamen, dat er voor geen enkele klacht een protocol bestaat wat voor elke persoon daadwerkelijk succesvol gaat zijn.

Allereert is er natuurlijk de kleur van de ogen, bruin, blauw of menging tussen beide, dit is uiteraard erfelijk bepaald. De kleur van de ogen bepaald naast bijv. de grote van de pupil, de fijnheid van de structuu de constitutie van de ogen. Hieraan zijn weer sterke en zwakke orgaanstelsels te hangen, waardoor je als behandelaar weet waar je gemakkelijk op in kunt steken als het gaat om de therapie. Daarnaast zijn er diathese die ook een erfelijke belasting weergeven, het grote verschil is met de constitutie dat de meeste diatheses door de juiste therapie en leefwijzen ook weer kunnen verdwijnen. De diatheses geven aan welke orgaanstelsels belast of zwak zijn, vanuit de natuurgeneeskundige visie, en welke daarmee aandacht verdienen om deze weer te regenereren, zodat deze orgaanstelsels weer naar behoren gaan functioneren.

Als ik foto's maak bij mijn patiënten (standaard bij het 1ste consult), dan zijn deze mensen vaak verbaasd over wat er allemaal zichtbaar is, als je een oog van zo dichtbij fotografeerd. Zeker mensen met blauwe ogen waar een gele pigment laag overheen ligt, zijn verbaasd, want zij zijn in de volle overtuiging dat zij groene ogen hebben.... Maar groene ogen bestaan niet binnen de constituties, dit zijn blauwe ogen of mengogen die verschillende soorten pigmentering bevatten die werderom naar de verschillende orgaansystemen wijzen, waar een belasting op zit. En ja, het is dus mogelijk om een "groen" oog weer (meer) de oorspronkelijke kleur te geven, met de juiste therapie en leefwijze.

Naast alle kleuren die er in de ogen te zien zijn, zijn er ook nog tal van tekens die zich kunnen tonen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen genotypische en fenotypische tekens, m.a.w. tekens die al aanwezig zijn bij de geboorte of tekens die in de loop van het leven ontstaan.

Door alle tekens / kleuren goed te lezen, is een goede therapeut / iriscopist in staat om het proces te lezen en op deze manier ervoor te zorgen dat er een juist behandelplan opgesteld kan worden, wat ervoor zorgt dat niet de symptomen worden aangepakt, maar juist de oorzaak van de klachten, waardoor iemand weer autonoom gaat functioneren en dus niet afhankelijk blijft van medicatie of een behandelaar.