Onderstaande blog heb ik samen met mijn collega Huub (Nederlandse academie voor Natuurgeneeskunde) geschreven.
Een paar dagen geleden passeerde er een boeiend nieuwsbericht. Het zal haast onopgemerkt aan de meesten voorbij gegaan zijn, maar het trok in ieder geval onze aandacht. Na enig overleg bleek het een rijke voedingsbodem voor een aantal (toekomstige) blogberichten. De strekking van het nieuwsbericht is als volgt: Nederland moet toe werken naar een strakker vaccinatiebeleid waarbij de lat wordt gelegd op een vaccinatiepercentage van minimaal 95 %. Dit moet niet alleen de norm worden in Nederland maar in de gehele Europese Unie. De punchline hierachter : Een land dat haar vaccinatiebeleid laat versloffen geldt als de zwakste schakel en brengt niet alleen de eigen bevolking maar die van de gehele EU in gevaar.
Dat is nogal wat, een baud statement zeg maar. Wat in deze discussie steeds weer fascineert is de zo overduidelijke tegenstelling die deze in zich draagt. De zekerheid die de overheid aan vaccinatie koppelt (eenmaal gevaccineerd ben je veilig) aan de ene kant en tegelijkertijd maar blijven roepen dat kinderen die niet gevaccineerd zijn een bedreiging vormen (voor al die wél gevaccineerde en dus toch al veilige kinderen).
Een metafoor ter verduidelijking. Stel je eens voor dat de Verenigde Staten vanwege het vele aantal schietincidenten de bevolking verplicht stelt om een kogelvrij vest te dragen. Er kan dan nog wel geschoten worden, maar de bevolking is in ieder geval veilig. Echter, diegenen die weigeren om het kogelvrij vest te dragen, worden in de ban gedaan. Zonder kogelvrij vest zijn zij een ernstige bedreiging voor de 95 % van de bevolking die wel deze bescherming draagt.
In deze metafoor wordt meteen duidelijk hoe ridicuul deze redenering is. Als we het terug plaatsen binnen het domein van vaccinatie blijft de redenering om dezelfde redenen ridicuul. Tenzij er nog iets anders speelt wat ons niet wordt medegedeeld. Want is de gemiddelde vaccinatie wel zo doeltreffend als ons wordt voorgesteld? Evolutie als proces is nog steeds gaande en bacteriën en virussen kennen een hoge mutatiegraad. Het kinkhoest virus van vandaag kan enorm verschillen van dat van een aantal jaren geleden, terwijl het vaccin de laatste jaren niet meer is aangepast. Van een aantal bacteriën en virussen is bekend dat ze actief de hun kenmerkende stoffen modificeren. (deze stoffen werken als antigenen als ze in ons lichaam binnenkomen en zijn de trigger om antistoffen aan te maken. Antigeen en antistof zijn als slot en sleutel, op ieder slot past steeds maar één sleutel). Vaccinatie met dode of levende materie is daarom slechts dan garantievol als de wereld daarna niet meer verandert. Maar rond 500 v. Chr. wist Heraclitus al “Verandering is de enige constante” en niets blijft hetzelfde, ook niet de antigenen van virussen en bacteriën.
Uiteraard blijft ook ons lichaam niet hetzelfde. Er verschijnen steeds meer artikelen over hoe ons genetisch materiaal iedere keer weer verrijkt wordt na uitwisseling met onder andere virussen. We zijn in staat om ons aan te passen aan omstandigheden en zo ook aan ziekteverwekkers.
Het immuunsysteem speelt daarin een voorname rol en laten we eerlijk zijn, ons lichaam is uitgerust met een fantastisch immuunsysteem! Het is een systeem wat geactiveerd wordt meteen na het moment van binnendringen (via de normale wegen) van een ziekteverwekker en actief blijft tot en met het vernietigen van diezelfde ziekteverwekker. De manier van binendringen is hierbij van belang en gaat in een bepaalde volgorde. De grens tussen binnen- en buitenwereld wordt gevormd door onze contactorganen, de huid, het spijsverteringskanaal en de luchtwegen. Normaliter komen alle ziekteverwekkers uitsluitend via deze organen (huid, spijsvertering, longen) ons lichaam binnen en zal er een normale en efficiënte immuunreactie op gang gezet worden. Maar bij vaccinaties is dit in hoge mate anders. Het vaccin wordt regelrecht en diep in het systeem ingespoten, waardoor de “poortwachters” geen waarschuwing af hebben kunnen geven. Het is dan ook niet vreemd dat de immuunreactie na een vaccinatie veel heftiger kan verlopen, want er ontstaat paniek in het systeem, er wordt informatie gemist die er had moeten zijn. Informatie die juist ontbreekt omdat de poortwachters omzeild zijn.
Daarmee is het dan ook niet vreemd dat in de laatste jaren, met het toenemend aantal vaccinaties ook de auto immuunziekten en allergieën (een overtrokken reactie van het immuunsysteem) in ons land en Europa (en andere Westerse landen) sterk zijn toegenomen.
Om de spanning nog meer op te voeren bevatten alle vaccinaties hulpstoffen en uiteraard hebben deze hulpstoffen ook invloed op ons lichaam, dat kan ook niet anders, lichaamsvreemd als ze zijn. Helaas wordt hier weinig informatie over verstrekt. Denk echter even aan alle hulpstoffen (E-nummers onder andere) in onze voeding en hoeveel informatie hierover de laatste jaren naar buiten gekomen is. Meegenomen hoe we daar iedere keer toch weer enorm van schrikken, dan geeft dat toch te denken. Het klopt dat niet alle hulpstoffen schadelijk zijn, maar er blijven er altijd over die wel schadelijk zijn. De kwik component zal in dit aspect wel een van de meest genoemde zijn. Velen van ons zijn kritisch waar het gaat om voeding, dus waarom zou je niet kritisch zijn over wat er zit in de medicijnen die je slikt.
Het is vaak ook niet makkelijk voor jonge ouders, want eigenlijk moet je al beginnen met jezelf in te lezen voordat je kleine spruit geboren is. Maar dan heb je al zoveel dingen te regelen, dat je vaak meegezogen wordt in de flow van het consultatiebureau. En dat niet alleen, heb je wel een kritische blik dan moet je heel sterk in je schoenen staan, om aan je standpunt vast te houden. Daar komt nog bij dat de sociale druk, mede door dit soort nieuwsberichten, enorm hoog is. Helaas is de informatie verstrekking in veel gevallen zeer eenzijdig en is de kennis van medewerkers van het consultatiebureau beperkt. Daarnaast mag een arts die regulier werkzaam is, geen negatief advies geven als het gaat om vaccinaties. Zij zijn een belangrijk instrument in het hoog houden van de schone schijn.
Het is tegenwoordig verplicht om bijsluiters te verstrekken van alle medicijnen die gebruikt worden, maar dit is helaas niet altijd het geval als het gaat om vaccinaties Veel consultatiebureaus hebben deze informatie wel, maar wordt zeker niet in alle gevallen meegegeven, vaak moeten ouders hierom vragen. En als het al meegegeven wordt, is het pas na vaccinatie en dan is het kwaad al geschiedt. Op de site van het RIVM is de informatie verstrekking zeer gering. Pas na goed zoeken kom je een bijsluiter tegen en deze is dan vaak zo beknopt dat je onderbuik gevoel al zegt dat het niet zo mooi kan zijn als aangegeven wordt.
De mate waarin een persoon last heeft van vaccinatieschade is van vele factoren afhankelijk, zeker als je het bekijkt vanuit het holistisch perspectief van de natuurgeneeskunde. Waar of hoe of hoe snel iets tot uiting komt is per persoon verschillend. Het hangt af van de constitutie, het temperament, belaste of sterke organen, de omgeving waarin je leeft, dit alles maakt je tot de persoon wie je bent, en niemand is hetzelfde! Het is niet logisch te veronderstellen dat de reacties van twee verschillende personen wél hetzelfde zouden zijn.
Vaccinatieschade wordt vaak niet eens erkend door reguliere behandelaars. Tegelijkertijd blijft het aantal patiënten met dergelijke vaccinatieschadeklachten in de praktijken van veel natuurgeneeskundig therapeuten en homeopaten stijgen. Dat het aantal alleen maar blijft groeien kan ook niet anders, want de hoeveelheid vaccinaties laat ook een gestage stijging zien over de voorbije jaren. Het lijkt wel of dit niet het geval is, want ja, de hoeveelheid prikken die je kindje krijgt groeit niet. Het aantal verschillende vaccinaties per cocktail verandert achter wel degelijk.
Het toedienen van meerdere (afgezwakte) ziekteverwekkers vertegenwoordigt ook geen normaal ziekteproces. Meerdere ziekteverwekkers die tegelijk het systeem binnenkomen is zelfs voor moeder natuur een knap staaltje…. Wie heeft er ooit de bof, mazelen en rode hond tegelijk gehad?
Wat tot slot nog boven deze hele discussie uit toornt is de vraag wat er nu eigenlijk gemanged moeten worden. De reguliere medische wetenschap is overduidelijk bezig met het managen van ziektes. Het woord ‘ziek’ kom je tegen in de meest kenmerkende woorden en begrippen. Voor ons als natuurgeneeskundigen is de essentie het managen van gezondheid. Het versterken ervan en het terugveren na verstoring van de balans in de gezondheid. In een latere blog zullen we hier nog verder op in gaan.
Het moge duidelijk zijn dat preventief, verplicht en massaal vaccineren veel meer heeft van het managen van ziekten dan van het zo broodnodige managen van gezondheid.
Er is nog veel meer te zeggen over vaccinatie en de onbelichte zijde hiervan. Graag nodigen we je uit om onze vervolgblogs hierover te volgen.
De volgende blog in deze reeks gaat over vaccinaties bezien vanuit de vier natuurkwaliteiten.
Leonie & Huub